سنتی چینی به عنوان یکی از بزرگترین و قدیمیترین سیستمهای طب سنتی و درمانی جهان، به مدت هزاران سال به عنوان بخشی از سرزمین چین و فرهنگ آسیای شرقی باقیمانده است. با اصول و مبانی خود که بر اساس روابط بین انسان و محیط اطراف و تعادل عناصر طبیعی استوار است، این سیستم به مرور زمان توسعه یافته و به سایر نقاط جهان نیز گسترش یافته است.
طب سنتی چینی با بیش از ۲۰۰۰ سال پیشینه، به عنوان یک سیستم درمانی کامل و شامل مباحث تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماریها شناخته میشود. در این مقاله، به بررسی تاریخچه، انواع و کاربردهای طب سنتی چینی خواهیم پرداخت.
تاریخچه طب سنتی چینی به دستیابی چین به فرهنگ تمدنی یونان باز میگردد. نخستین نگارهها و مستندات در مورد این سیستم پزشکی چین باستان به معرفی سه دوره اولیه باستان بازمیگردد. دورههای "سو" (قرن هفت تا دو هزار سال پیش از میلاد) و "هان" (دو هزار سال پیش از میلاد تا چهارصد سال پس از میلاد) به عنوان دورههای مهم در توسعه طب سنتی چینی معرفی می شوند. تفکرات نخستین پزشکان این دوران در دامنه تشخیص، درمان و شکوفایی از دیدگاه کسب و کار عمل میکرد.
طب سنتی چینی، خود دارای انواع مختلفی است که هر یک به شیوهی خاص خود به درمان بیماریها پرداخته و از تجربیات تک تک جامعههای مناطق مختلف چین بهره می برد. انواع اصلی طب سنتی چینی شامل آکوپانکچر (طب سوزنی)، تغذیه، گیاهان دارویی، ماساژ، یوگا و دیگر روشهای مکمل مانند فیزیوتراپی و روشهای تنفسی است.
طب سنتی چینی در درمان بسیاری از بیماریها، از جمله اختلالات عصبی، مشکلات گوارشی، دردهای مفصلی و عضلانی، مشکلات تنفسی و همچنین اختلالات عاطفی و روانی بهخوبی جواب داده است. این سیستم همچنین در ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماریها نیز نقش مهمی ایفا میکند و از آن به عنوان یک روش تکمیلی برای بهبود کیفیت زندگی مردم جهان استفاده میشود.
طب سنتی چینی از بنیانهای مهم و پرکاربردی در عرصه پزشکی و درمان است که براساس تجربیات چند هزار ساله ایجاد شده است. این سیستم با توجه به اصول و انواع مختلف خود، توانسته است جایگاه ویژهای در درمان بیماریها و ارتقاء سلامتی انسانها را پیدا کند و همچنان ادامه توسعه و تحقیقات در این زمینه، جهت بهرهبرداری بیشتر از آن در آینده میتواند مفید واقع شود.